Ja, ma is weer opgenomen. Al twee weken kan ma stedes minder ver lopen, gaat eten en drinken heel slecht. Deels door en verminderde eetlust, en grotendeels doordat op het moment dat ma iets in haar mond heeft, direct braakneigingen opkomen. Omdat ma erg trots is, zal ze niet zomaar gaan braken. Dus komt er geen eten binnen. Want als ze wel zou eten, zou ze het uitspugen, dus waarom via een omweg in het bakje terug leggen?Maar gisteren zijn Bertus en ik naar het ziekenhuis gegaan. Ma was vanuit Leerdam met een ambulance naar het EMC overgebracht. Toen wij om 18.30 uur aankwamen was er al bloed afgenomen om te onderzoeken.Om een heeeeeeeel lang verhaal kort te maken: Later is nog een keer bloed afgenomen, een longfoto gemaakt en geprobeerd urine af te nemen. s Nachts om 01.00 uur kwam een van de vele artsen die al eerder langs geweest waren met de uitspraak'.In het bloed zijn diverse afwijkingen te zien. Waaronder onstekingswaarden, en zeer afwijkende leverwaarden. De ontstekingswaarden kunnen veroorzaakt worden door een aantal (waarschijnlijke) ontstekingsbronnen. Bijvoorbeeld de doorligplek op de stuit. Die is namelijk altijd een beetje ontstoken, zonder daar problemen van te ondervinden, er is iets gezien op de longfoto wat een ontstekingsplekje zou kunnen zijn, veroorzaakt door een stukje voedsel dat in de longen terecht is gekomen doordat mijn moeder zich heeft verslikt. (Dat verslikken is trouwens ook een symptoom van iets'). Een andere mogelijkheid kan zijn dat de darmen ontstoken zijn door de langdurig slechte doorbloeding, maar daar wijst nu vooralsnog niets op (geen pijn, of opgezette buik), of een ontsteking ergens die misschien in het bot is gaan zitten En dan heb je natuurlijk nog de lever.Bovendien heeft ma in haar mond een flinke schimmelinfectie waardoor haar hele mond pijn doet. De schimmelinfectie kan misschien wel doorlopen tot in de slokdarm wat ook nog verder onderzocht moet worden.Al met al was de conclusie: U heeft iets, maar we weten niet wat. U moet blijven tot we weten wat de hoofdoorzaak is en dan gaan we gericht antibiotica toedienen.Je hoeft geen genie te zijn om snappen dat ma allerminst blij was. Dat geld natuurlijk ook voor ons. Als de diagnose bekend is, kun je het in je hoofd verwerken, maar nu blijf je maar malen. Zou het misschien komen door, hebben we misschien dit of dat wel of niet moeten doen. etc.Ik blijf u op de hoogte houden. |